تهیه کننده فیلم سینمایی «شوکران» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگرچه طی چندین دوره اولیه جشنواره فیلم فجر در دهه های گذشته، مدیریت نسبتاً طولانی بر آن حاکم بود ولی این هم نتوانست برای سینمای ایران اثربخشی درست و مطلوبی داشته باشد چرا که هر گروهی که متولی برگزاری جشنواره شناخته شده است اغلب تنها به منافع گروهی خود اندیشیده و در راستای بهبود بخشی سینمای ایران فعالیت نکرده است.

وی در همین رابطه افزود: مدیریت طولانی در زمانی می تواند اثرات مطلوب خود را در جامعه نمایان سازد که جمعی از دلسوزان سینما گرد هم جمع شده و بتوانند یک اساسنامه و برنامه ریزی دقیقی را برای جشنواره تبیین نمایند والا این جشنواره همچنان با رویکرد فعلی خود ادامه خواهد داشت و نمی توان از آن انتظار جریان سازی در تولیدات سالانه سینمایی، در نظر گرفتن نیازهای جامعه و همچنین رشد و اعتلای سینمای ایران را داشت.

هاشمی با تأکید بر اینکه عنوان «بین المللی» بودن جشنواره در تمامی این سال ها ضربات زیادی را به اصل آن وارد ساخته است اظهار داشت: مدیران ما باید به این نتیجه برسند که جشنواره فیلم فجر تنها یک محفل سینمایی است که ما خودمان هر سال جمع می شویم و برخی از دور و بری های خود را در آن مورد تشویق قرار می دهیم و همین باعث شده فیلم ها و یا سینماگرانی که در هر دوره از جشنواره مورد تشویق قرار می گیرند، تاثیری از دریافت جایزه خود نبینند و هیچ افتخاری برایشان وجود نداشته باشد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «روز فرشته» انشقاق و دو دستگی میان اهالی سینما را یکی دیگر از دلایل افت جشنواره برشمرد و خاطرنشان کرد: طی تمامی این سال ها سینماگران ما همواره در تکاپو بوده اند تا خود را به مدیران نزدیک نمایند، این در حالی است که در کل نظام ما بخش فرهنگ و هنر به ویژه سینما هیچ متولی دلسوزی ندارد و از همین رو مدیران نمی توانند در جهت رشد سینمای ایران و یا جشنواره اثر گذاری مستقیمی داشته باشند اما متاسفانه سینماگران مدام به این اختلافات دامن می زنند و همین امر امروزه باعث به وجود آمدن ۴ گروه تهیه کننده در سینمای ایران شده است که خود یک مسئله بسیار خنده آور است.

مدیرعامل جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران در خاتمه این گفتگو تاکید کرد: ستمی که در این دوره با دست اندرکاران سینما شده است در تاریخ سینمای ایران سابقه ندارد. مدیران سینمایی این دوره فکر کرده اند که با یک سری افراد اسرائیلی و یا داعشی طرف هستند و از همین رو با آن ها به جنگ برخاسته اند. این در حالی است که این افراد دلسوزان فرهنگ و هنر این مرز و بوم هستند و برخلاف مدیران سینمایی می خواهند سینمای ایران را به رشد و تعالی برسانند.